tłumaczenie Sylwester Szmaciński
Jeden z prezentowanych psów w klasie otwartej jest zwycięzcą „Best in Show” w Stanach Zjednoczonych, jeden zwycięzcą B/S w Wielkiej Brytanii, dwa pozostałe to zwycięzcy grup.Każdy z nich posiada zarówno cechy wzorcowe jak i pewne istotne wady.
Postaraj się odnaleźć dwa najpiękniejsze Goldeny, zdecyduj, który z nich to typ amerykański, który zaś typ brytyjski, zdecyduj, który w Twojej ocenie zyskał by preferencje i uzyskałby lokatę pierwszą. Następnie przyznaj lokatę 3 i 4.
Wszystkie 4 prezentowane Goldeny mierzą sobie 24 cale wzrostu i ważą od 70 do 80 funtów. Większość cechuje się tą samą głębokością klatki piersiowej co długości kończyn. Łokieć znajduje się na wysokości dolnej krawędzi klatki piersiowej, cechuje się dobrym koścem i poprawnymi stopami. Żaden nie posiada niepożądanych białych znaczeń na piersi. Występują w różnych odcieniach koloru złotego.
Szata włosowa jest prosta lub falista, każda z nich poprawna, niemniej jeden z nich posiada włos jedwabisty uznawany za wadę.
Jest to zwycięzca grupy.Jego prosta (może być falista) okrywa włosowa chroni przed zimnem i wilgocią. Posiada miękki, wełnisty podszerstek długości od 1 do 1,5 cala. Włos okrywowy o właściwościach wodoodpornych jest dłuższy. Jego piękna żółto-pomarańczowa szata przyciąga uwagę (zbyt ciemne kolory zbliżone do koloru brązowego lub mahoniowy są niepożądane, podobnie jak kredowo-biały, blado-kredowy, brązowy czy podpalany). Jasne cienie (do srebrzysto-kredowych) na podbrzuszu i piórach są dozwolone i nadają temu psu wyraz czujności.
Po stronie negatywów cechuje się 3 wadami. Tułów jest nieco za długi w odniesieniu do wzorca, który określa stosunek długości do wysokości jak 11:12.
Szyja nie jest „średniej długości” wymaganej przez standard rasy, zaś czaszka jest zbyt płaska i zanadto wyniesiona w tylnej części.
Przyznaję tej suce lokatę trzecią
Samiec ten mierzy sobie 24 cale wzrostu i waży 75 funtów. Jeden cal więcej lub mniej w odniesieniu do ideału (23-24 cale) jest cechą dyskwalifikującą (suki 21,5-22,5 cala).
Mierzony od mostka do pośladków jest nieco dłuższy niż wysoki. Krótko uwiązany o głębokiej klatce piersiowej, łokieć na wysokości dolnej krawędzi klatki. Klatka piersiowa pomiędzy kończynami przednimi ma szerokość męskiej dłoni, dobrze rozwinięte przedpiersie.
Uważam tego psa za kandydata do dwóch pierwszych lokat.
Szeroka czaszka jest lekko skątowana z profilu, głowa bez wyniosłości w tylnej ani w przedniej krawędzi. Stop wyraźnie zaznaczony ale nie zanadto. Głęboka, szeroka jama ustna jest prawie tej samej długości co czaszka, nieco głębsza na wysokość stopu niż kufa. Oczy przyjazne,ciemno- brązowe, z ciemnymi łukami brwiowymi.
Nos czarny,zgryz kompletny, nożycowy (psy z przodo- lub tyłozgryzem są dyskwalifikowane). Uszy są dość krótkie z dość dobrze przylegającą krawędzią przednią, osadzone tuż powyżej oczu opdają ciasno na policzki. Szyja o poprawnej długości wpadająca w wysoki kłąb i dobrze usytuowane łopatki.Linia górna od kłąbu do lekko opadającego zadu jest mocna i prosta.
Kończyny przednie proste o dobrym,niezbyt grubym kośćcu, nadgarstki krótkie,mocne. Obszerne, mocno umięśnione kończyny tylne są dobrze ukątowane, o krótkim śródstopiu.
Ogon, gruby u nasady, mocno osadzony przedłuża naturalnie lekko opadającą górną linię.
Przylegająca, falista szata włosowa jest mocna,odporna, z dobrym, gęstym wodoodpornym podszerstkiem. Kolor żółtawo-złoty. Włos na głowie, łapach, kończynach przednich krótki i prosty.Pióra i falbanki na kończynach przednich, podbrzuszu, szyji, udach i spodniej części ogona niezbyt obfite.
Naturalny wygląd nie został zmieniony w efekcie zabiegów fryzjerskich.
Ten zwycięzca grupy posiada wiele zalet wymienionych przy egzemplarzu B.Cechuje się także pewnymi interesującymi uchybieniami, jedne bardziej oczywiste, inne mniej.
Jedną z wyraźnych wad stanowi linia górna, mniej dostrzegalną jest krótka jama ustna.
Sam w sobie przyciąga uwagę, lecz w porównaniu z psem B można rzec, że posiada krótką szyję, dziwną (lecz mocną) linię górną i zbyt wysoko osadzony ogon. Krótka szyja przyczynia się do zapewne nietypowego wizerunku linii grzbietu, zwłaszcza w powiązaniu z dobrym ułożeniem łopatek i wadliwą linią pachwiny.
Okrywa włosowa gęsta ale o jedwabistej teksturze. Włos jedwabisty jak u setera jest wadą. Jasne cienie na włosie nie powinny być mylone z niepożądanymi białymi znaczeniami. Przyznałbym mu lokatę czwartą.
W efekcie procesu wystawiania w Anglii pies ten jest opisywany przez sędziów jako posiadający atrakcyjną, samczą głowę o poprawnym wyrazie, dobrej długości szyję, dobrą, równą linię górną.
Klatka piersiowa głęboka, dobrze użebrowana, mocna, prosta kość, mocne, dobrze kątowane kończyny tylne, znakomita w gatunku, dwuwarstwowa okrywa włosowa. Należy rozważyć u tego psa lokatę pierwszą.
Różni się on od prezentującego typ amerykański psa B , sprawiając wrażenie bardziej krępego, mocniej zbudowanego. Posiada mocniejszą głowę i głębszy tułów.
LOKATA 1
Obydwa psy B i D reprezentują odmienne typy (amerykański i brytyjski).
Jeden jest smuklejszy, wyścigowy (nie przypominając jednak setera), drugi zaś krępy, mocny ale nie nieporadny. Wybór należy do Ciebie.
Wzorując się na wzorcu AKC (American Kennel Club) każdy może wygrać, obydwa mają w sobie coś przyciągającego uwagę, aczkolwiek inaczej.
W Wielkiej Brytanii nie wiem , który cieszyłby się większym powodzeniem. W USA raczej częściej wygrywałby pies B, zapewne z uwagi na bardziej sportową sylwetkę i szybkość wymagane w próbach polowych w USA co niekoniecznie musi mieć miejsce w Anglii czy na kontynencie europejskim.
Robert Cole
Tłumaczenie za zgodą autora
Sylwester Szmaciński
