Jest tak sympatyczny, że oprzeć mu się niepodobna!
Zadowoli się drobną pieszczotą i nie pominie najmniejszej okazji, by sprawić ci przyjemność.
Jego specjalnością jest służenie człowiekowi – w najszerszym znaczeniu tego słowa.
Lecz jeśli poszukujesz dobrego stróża porzuć myśl o goldenie; on by nieba przychylił również…złodziejowi.
OSOBOWOŚĆ
To pies łagodny, czuły i towarzyski.Nie trzeba się starać, by wyrobić w nim życzliwość dla wszystkich istot, wśród których żyje. Leży ona w jego naturze, a szczere, pełne ufności spojrzenie potęguje wrażenie otwartości wobec świata.
Jest taki, na jakiego wygląda: miły pieszczoch o temperamencie szczeniaka (nawet w zaawansowanym wieku). Sam jest jak dziecko i jego stosunki z dziećmi układają się doskonale. Lubi się z nimi bawić i zawsze chętnie gotów jest uczestniczyć we wszystkich szaleństwach. Lecz gdy sytuacja tego wymaga zachowuje spokój.
Jego wierność nie ma sobie równych: oddałby życie za swego pana i skoczył za nim w ogień.
AKTYWNOŚĆ I OTOCZENIE
Golden odnosi się z życzliwością do wszystkich ludzi i zwierząt. Będzie bardzo przyjacielski dla domowego kota i królika, jeśli jest do nich przyzwyczajony od najmłodszego wieku.
Czuje się dobrze w każdym otoczeniu. Może bez problemów żyć w mieszkaniu, ale nie powinien w nim pozostawać długo sam, gdyż nie cierpi samotności. Potrzebuje bardzo dużo ruchu, musi więc codziennie wychodzić na długie spacery, które uwielbia.
Jest wręcz stworzony do brania udziału w agility i kursach posłuszeństwa, które sprawiają mu wielką frajde, ponieważ służą nawiązaniu porozumienia między nim a jego panem, co jest dla tego psa największą przyjemnością.
SPECJALNOŚCI
Golden wyrobił sobie dobrą markę jako pies aportujący (przede wszystkim ptactwo). W wodzie czuje się jak ryba, toteż doskonale sobie radzi podczas polowań na mokradłach czy nad brzegiem morza. Niektórym myśliwym z powodzeniem udaje się w nim obudzić talenty płochacza, lecz w tej dziedzinie golden ma liczną konkurencję, złożoną z psów ras bardziej pod tym względem uzdolnionych.
Jest to pies podporządkowujący się i całkowicie oddany swemu panu, dlatego wiele goldenów pełni funkcję pomocnika osób niepełnosprawnych – niewidomych, głuchych i unieruchomionych na wózkach inwalidzkich (szczególnie w Stanach Zjednoczonych).
Pojętny i obdarzony świetnym węchem jest używany do wykrywania narkotyków. Sprawdza się także jako pies lawinowy, pomaga ratownikom górskim, policji i straży pożarnej, poszukuje ofiar pod gruzami oraz służy jako tropiciel zaginionych lub zbiegów (wtedy pracuje zwykle w towarzystwie psów obronnych).
Z racji swego posłuszeństwa i chęci współpracy z człowiekiem goldeny osiągają wysokie lokaty na zawodach PT (psów towarzyszących). Uczestniczą również w agility.
Jednak zdecydowanie najlepsze są w roli oddanego przyjaciela rodziny.
| DOWÓD OSOBISTY na podstawie wzorca |
| GRUPA: 8 WZROST: pies 56-61 cm, suka 51-56 cm WAGI wzorzec nie podaje SYLWETKA: wpisana w prostokąt, o dobrze wyważonych proporcjach GŁOWA: proporcjonalna, pięknie ukształtowana. Czaszka szeroka, ale nie ciężka. Kufa silna i szeroka, stop dobrze zaznaczony, nos czarny. TUŁÓW: mocny, umięśniony, OGON: sięga stawu skokowego, jest noszony na poziomie grzbietu i nie zawija się na końcu, OCZY: ciemnokasztanowe,brzegi powiek ciemne, SIERŚĆ: gładka lub falista, z frędzlami, podszerstek zwarty i nieprzemakalny, UMASZCZENIE: złociste lub kremowe. Nie powinno być mahoniowe. Dopuszczalne są białe włosy (w niewielkiej ilości) na klatce piersiowej. |
RADY WYCHOWAWCZE
W zasadzie wychowanie go nie przysparza kłopotów, gdyż jest uległy i bardzo zżyty ze swoim panem. Trzeba tylko zachować zdrowy rozsądek i konsekwencję w postępowaniu. Krzyczenie na golden retrievera jest niewybaczalnym błędem.
WYGLĄD
Jest to pies harmonijnie zbudowany, silny, o dobrotliwym wyglądzie. Jego umaszczenie może być kremowe do ciemnozłotego. Standard dopuszcza obecność kilku białych włosów na klatce piersiowej (golden w kolorze kremowym nigdy nie jest biały w innych miejscach).
Ogon przypomina pióropusz.
Wzrostem golden przewyższa labradora o dwa, trzy centymetry. Suka goldena jest delikatniejszej budowy niż samiec.
Obserwuje się częste odbarwienie nosa, który w zasadzie powienien być czarny, ale blednie często wraz z nadejściem zimy. W czasie konkursów psiej urody defekt ten nie powoduje obniżenia punktacji (chyba, że chodzi o różowe plamy na nosie).
| CZY TO JEST PIES DLA KAŻDEGO? |
| Na pewno nie jest dla tych, którzy pragną by ich pupil siedział cicho w swoim kącie, zajęty sam sobą. Nie będzie też z goldenem szczęśliwy zazdrośnik, spoglądający niechętnym okiem, jak jego pies łasi się do wszystkich. Również ludzie z manią wielkości, marzący o tym, by ich pies dominował nad innymi, powinni poszukać towarzysza innej rasy. |
PLUSY
- inteligentny,uległy, obdarzony wrodzonymi zdolnościami do pracy,
- przyjacielski, pozbawiony agresywności,
- pewny siebie, spokojny, zrównoważony,
- dobry jako tropiciel i pies poszukujący ofiar.
MINUSY
- nie znosi samotności,
- słaby stróż,
- korzysta z każdej okazji by wskoczyć do wody.
POCHODZENIE
Twórcą rasy jest lord Tweedmouth (sir Dudley Marjoribanks), który w XIX wieku z powodzeniem zajął się eksperymentami hodowlanymi, wszystko pieczołowicie zapisując w swoich księgach. Wynika z nich, że przodkami golden retrievera były psy nie istniejących już dziś ras- tweed water spaniele i wavy coated retrievery- oraz rude setery.
Legendę o nieco innym pochodzeniu goldena zapoczątkował artykuł pt. „Retriever żółty czy rudy” opublikowany w 1914 roku w magazynie „Country Life”. Jego autor, Arthur Croxton-Smith, napisał, że w 1858 roku sir Marjoribanks spotkał w Brighton cyrk przybyły z Kaukazu.
W jednym z przedstawionych numerów wystąpiła grupa traperów i ich tresowane psy. Lord Tweedmouth, zachwycony wyczynami i inteligencją tych zwierząt, w kolorze miodu , pospieszył za kulisy. Po trudnych negocjacjach powrócił do swych włości w Szkocji z cennym nabytkiem w postaci ośmiu psów z Rosji.
W 1948 roku hrabia de Bonvouloir potwierdził tę wersję zdarzeń w pracy zatytułowanej „Les retrievers et leur dressage” (Retrievery i ich tresura). Jednak kilka lat później 1 1952 roku, historia o cyrku z Kaukazu straciła na wiarygodności za sprawą ciotecznego wnuka lorda Tweedmouth, który pewnego dnia zdecydował się ujawnić archiwa swego dziadka, zawierające m.in. starannie prowadzone księgi rodowodowe. Zapisano w nich, że drzewo genelaogiczne rasy wzięło swój początek od wavy coated retrievera- żółtego krótkowłosego reproduktora o imieniu NOUS, który pokrył tweed water spanielkę o imieniu BELLE.
Ich potomstwo było kojarzone z czarnym wavy coated retrieverami, tweed water spanielami oraz seterami irlandzkimi i bloodhoundami.
PORTRET SZCZENIĘCIA
Szczenię ma budowę zwartą, mocny układ kostny, łapy krągłe i silne, głowęszeroką, pyszczek gruby.
Grzbiet jest prosty a ogon nie powinien być długi i cienki.
Sierść szczenięcia jest krótka ale już dość gęsta. Z wiekiem jej jasny kolor ciemnieje.
POPULARNOŚĆ
sukces goldena zdecydowanie szkodzi tej rasie. Niektórzy hodowcy stosują bowiem metodę „przemysłową”, mając na celu ilość a nie jakość. Spotyka się więc osobniki nie odpowiadające wzorcowi: za szczupłe, o cienkich kościach, z małą głową lub przeciwnie- zbyt potężne. Czasami ta „produkcja masowa” odbija się niekorzystnie na psim charakterze. Bywają więc szczenięta, które już w wieku trzech lub czterech miesięcy wykazują agresywność, nie tolerując gdy ktoś zabiera ich miskę czy zabawkę.
Takim praktykom sprzyja łatwość hodowli goldena i bezproblemowe rozmnażanie się psów tej rasy. W rezultacie pojawiają się wady anatomiczne lub psychologiczne, których przy planowanej hodowli być nie powinno.
Dobroduszność i ufność tego psa sprawiają, że jest on łatwym łupem dla złodziei psów. Ma bowiem zwyczaj podążania za każdym, kto się do niego miło odezwie. Nie dlatego, że jest niewierny swemu panu, tylko z powodu wielkiej sympatii, jaką darzy cały gatunek ludzki. Kradną go więc, bo wszystkim się podoba i łatwo znaleźć na niego nabywcę, a podoba się właśnie dlatego, że ma tak bardzo przyjacielską naturę.
WYCHOWANIE I ZACHOWANIE
Bez problemu można go zabrać wszędzie. W samochodzie czy w restauracji zachowuje się nienagannie.
Jest bardzo inteligentny i błyskawicznie się uczy.
Doskonała pamięć pozwala mu wszystko chwytać z nieprawdopodobną łatwością.
Ma jednak swawolne usposobienie.
Tak jak w postępowaniu z dziećmi nie można zbytnio rozczulać się jego rozbrajającym wyglądem, tylko okazywać zdecydowanie pamiętając przy tym, że jest bardzo wrażliwy na ton głosu.
Nie wolno na niego krzyczeć.
Trzeba wykazywać opanowanie i zdrowy rozsądek.
W przeciwnym razie potrafi być uparty i się dąsać.
PIELĘGNACJA
Nie wymaga szczególnych zabiegów, ale na pewne sprawy trzeba zwrócić uwagę. Wskazana jest kontrola zębów, by nie dopuścić do osadzania się kamienia nazębnego. Dobrym sposobem na uniknięcie zapalenia dziąseł jest podawanie psu skórek od chleba i kości ze szpinakiem.
Do właściwego utrzymania sierści wystarczy jedno szczotkowanie w tygodniu. Wycinając włosy między palcami wyświadczymy psu przysługę, a także zaoszczędzimy sobie pracy, kiedy wraca do domu zabłocony.
W zanieczyszczonym środowisku miejskim należy go kąpać regularnie, ale nie częściej niż raz na dwa miesiące, chyba, że jest bardzo brudny. Specjalna toaleta należy się tylko psom chodzącym na wystawy.
Rasa ta bywa uczulona na ugryzienia pcheł, czemu zapobiegają środki przeciwpchelne (obroże, aerozole) stosowane razem z odpowiednim szamponem. Uszy wymagają szczególnej troski ze względu na skłonność goldena do zapalenia ucha.
ZDROWIE
Stawy biodrowe goldena ulegają zwyrodnieniu i grozi mu dysplazja. Dlatego przy zakupie szczeniaka trzeba koniecznie sprawdzić papiery jego rodziców. Typowa dla rasy jest również atrofia siatkówki.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE
Kryteria ogólne: brak cech typowych dla rasy, wzrost nie mieszczący się w granicach określonych przez standard.
Kryteria szczegółowe: brak stopu,kufa wysmukła, cienka lub prosta, waga zbyt lekka, zad za długi, ogon skrócony lub zbyt smukły, pozbawiony sierści, zawinięty na końcu, wady układu kostengo pociągajace za sobą niezdolność do pracy.
Szata:włos skręcony, kolor machoniowy lub biały, brak podszerstka, przesadne odbariwenie nosa, powiek i genitaliów,oczy za jasne.
Wady anatomiczne: przodozgryz lub tyłozgryz, braki w uzębieniu,wywinięcie lub podwinięcie powieki, brak jednego lub obu jąder.
Charakter:agresywny lub nadmiernie bojaźliwy.
ŻYWIENIE
Golden jest bardzo żarłoczny, a w dodatku ma tendencję do tycia. Trzeba dbać o jego figurę- całkowicie unikać podsuwania mu smakołyków i resztek ze stołu. Nawet jeśli będzie prosił robiąc oczy psa najsmutniejszego na świecie.
Szczeniak powinien zjadać dziennie pokarm, w którym 30% stanowią białka, a do 15 % tłuszcze. W diecie dorosłego psa białka i tłuszcze nie powinny przekraczać 25%. Dorosłe psy mogą jeść posiłki dwa razy dziennie.
Oczywiście psy pracujące karmi się inaczej, bardziej energetycznie.
KRÓTKO
1868-pierwszy miot, złożony z czworga szczeniąt, będących rezultatem skrzyżowania żółtego, krótkowłosego labradora z tweed water spanielem – to domniemani przodkowie goldena.
1872-pierwszy wpis goldena do ksiąg hodowlanych angielskiego Kennel Clubu.
1913-uznanie goldena przez Kennel Club, utworzenie Golden Retriever Clubu i opracowanie pierwszego standardu.
W POLSCE
Pierwsza przedstawicielka rasy mieszkała w ambasadzie brytyjskiej w połowie lat osiemdziesiątych. Następną sukę importowano z Daniido Torunia, do hodowli „Wolna Europa”.
Obecnie liczebność goldenów w naszym kraju wynosi około 1500 sztuk i lawinowo rośnie.
